Volgens de weervoorspellingen zou het die dag stormachtig zijn, en hoe waren de verwachtingen bij deze conferentie.....

Maar het weer was mooi die ochtend een zonnetje en de wind in de rug fietste ik rustig de 23km naar Lelystad airport. 

Gelukkig was ik niet alleen op de fiets. Een tiental andere bezoekers hadden ook besloten om  naar deze bijeenkomst duurzaam te reizen. En samen met enkele OV reizigers die met de Bus zijn gekomen, zullen we met ca. 25 bezoekers geweest zijn. Die zonder automobiliteit op de dag van de duurzaam heid deze conferentie over een duurzame luchthaven bezochten. De rest van de ruim 250 bezoekers  waren met hulp van de op fossiele brandstoffen gestookte verbrandingsmotor van hun eigen auto naar deze conferentie gekomen.

 

Dagvoorzitter Karel van de Graaf, zelf sportvlieger, vroeg meteen al door over de rol van Schiphol, die als eigenaar van Lelystad Airport,  al aangegeven heeft  om voor 2020 niets te willen investeren in deze luchthaven.

Spreker Pieter Tordoir gaf het advies voor OMALA wacht niet op Schiphol maar te zoeken naar een tweede vliegwiel omdat bedrijventerrein duurzaam te ontwikkelen.

Jonas van Stekelenburg vroeg zich in zijn spreekbeurt af: of de luchthaven Lelystad niet een soort proeftuin voor Schiphol kon worden. (ontwikkel je dan wel een vliegveld bedenk ik me nu). 

Jeroen de Willigen, de derde spreker. ging in op OMALA en hoe het in te richten, zijn advies ging in de richting van optimale benutting van het gebied, ook in het weekend, zorg vooral nu al dat er wat te doen is, maak het gebied bekend en geliefd bij het grote publiek. Richt het landschap zo in dat men er graag wil komen.

De laatste spreker Jan Linssen van het Greenpark / Floriade project bij Venlo toonde aan, dat erg lastig is voor zijn ambitieuze project om anno 2010 huurders en kopers te vinden. 

Inmiddels was het buiten al harder gaan waaien en de paraplu's werden gehaald, een teken voor het vervolg van de ontwikkelingen

Na de lunch gingen we uiteen naar de verschillende werkgroepen. Ik zat bij de groep van OMALA om na te gaan wat kun nu al doen om het bedrijventerrein in beeld te krijgen. En hoe te beginnen.

We zaten in de kamer van de verkeersleiding van het oude Schipholgebouw met een mooi uitzicht over het toekomstige OMALA terrein, het regende en stormde vooral buiten behoorlijk.

Bij theepauze sprak een collega Statenlid mij aan, en hij vertelde me dat GroenLinks weleens gelijk zou kunnen krijgen met haar visie over de Luchthaven. Want de huidige weerberichten beloven niet veel goeds vandaag. 

Veel discussies gingen over wat bedoelen we met een duurzame luchthaven, mijn perceptie van deze bijeenkomst is: dat  men slechts denkt en spreekt over de bedrijfsvoering van de luchthaven zelf, dus niet over vliegtuigen, die mogen gewoon vies blijven doen.

Maar een signaal afgeven door een bedrijventerrein zonder aardgas voorstellen was het maximaal haalbare, om verder te gaan met  duurzamer worden, dat is lastig. Dit tot grote verbazing van Karel van de Graaf uitriep dat de aanwezige bestuurders en directie van OMALA toch wel conservatief en behoudend waren.

Ook gelooft ik niet dat deze luchthaven ooit een OV vriendelijke plek zal worden gezien de eenvoud waarmee men OV investeringen afschiet.

 

Conclusie

Net als mijn lange fietstocht naar huis tegen de storm in,  dat het “weer”  niet mee zit voor deze luchthaven. Er werd veel gesproken over vliegveld en bedrijventerrein maar dat zonder een duidelijke onderlinge relatie aan te geven.

De luchthaven thans eigendom van de Schiphol groep en OMALA met de provincie Flevoland en de gemeenten Almere en Lelystad als aandeelhouders, kunnen best gescheiden worden en elk op hun eigen manier ontwikkelende dus zonder elkaar verder.

Thuisgekomen heb ik wat van het duurzame 11 november snoepgoed genomen. Het weer was te slecht voor de kinderen om te zingen en hun Sint Maarten beloning te krijgen.

 

Frans van Schoot