Het is 6 september als ik met Bas de Reus, fractievoorzitter van Flevoland, in de huiskamer van het Provinciehuis zit. Ik interview hem over zijn drijfveren om in de politiek te zitten. Dit is de tweede van een serie interviews met bestuursleden en fractieleden en leden van GroenLinks in Flevoland.

Bas is een nieuwsgierige man met een open houding, verantwoordelijk en soms komt het kind in hem naar boven. Zo omschrijft hij zichzelf

Wat is dan dat kind dat bovenkomt?

“Een soort kinderlijk enthousiasme, impulsiviteit. Ik kan nogal snel ja zeggen als ik ergens enthousiast over ben, zonder dan direct de consequenties te zien. Dat kan me in leuke situaties brengen maar kan ook soms lastig zijn. Zeker in de politiek waar je toch altijd een beetje op je hoede moet zijn, tegen wie je wat zegt.”

Tot nu toe geeft deze houding vooral voordelen: het opent deuren. “Bij de onderhandelingen heb ik dat wel heel erg gemerkt. Als je er gewoon open ingaat en als je dan uit enthousiasme dingen oppert, dan blijkt vaak dat mensen het gewoon een leuk idee vinden.”

Bas komt uit een links progressief nest, waar ruimte was om zich te ontwikkelen. Na de middelbare school wist hij niet zo goed wat hij wilde en heeft een half jaar in Frankrijk gewerkt. Toen hij terugkwam zag hij een vacature bij de NS. En daar zit hij nog steeds, want het is een fijn bedrijf volgens Bas. Door interne scholing is hij nu dagelijks bezig met puzzelen. Want hoe zorg je ervoor dat bij grote werkzaamheden de dienstregeling zo goed mogelijk verloopt voor de reizigers?

Statenlid zijn en 36 uur werken is natuurlijk heel wat, maar het gaat goed. De stukken leest Bas in de trein, en hij kan regelmatig thuis werken, wat weer reistijd scheelt. “En ik heb veel energie van mezelf. Dat helpt, net als dat ik het allebei heel leuk vindt om te doen.”

Wat houd je bezig, waar denk je veel over na?

“Ik ben vooral bezig met balans zoeken in alles. Werk, politiek en privé lopen nu juist door elkaar heen. Maar ik zoek ook balans tussen bedachtzaamheid en impulsiviteit. Balans in hoe eerlijk ik ben en in wat ik niet zeg. In hoeverre kan ik mezelf helemaal zijn? Nu ik meer op de voorgrond ben, is het wel boeiend waar dat evenwicht ligt.”

Kun je daar met mensen over praten?

“Ja. Vrienden van mij die ook in de politiek zitten, lopen tegen hetzelfde aan. En natuurlijk hebben we het er ook binnen de fractie over. We hebben een heel open houding. We kunnen veel dingen delen.”

Bas is hier heel blij mee. De provinciale GroenLinksfractieleden Hicham, Steven, Corina, Sadhana, Ellen en Bas kenden elkaar niet echt. Maar volgens Bas gaat het heel goed. “We hebben een periode behoorlijk onder druk gestaan tijdens de onderhandelingen, maar daar zijn we heel goed doorheen gekomen als groep. Er is een goede basis gelegd.”

Wat zou je willen veranderen in de wereld?

“Wat ik heel mooi zou vinden, is als mensen wat meer open zouden staan voor anderen, andere meningen, andere visies. En dat niet iedereen denkt dat hij de echte waarheid in pacht heeft, want dat hebben we natuurlijk niet. Als we een sterke mening hebben, wil dat niet zeggen dat dat waar is.

Ik denk dat we tot veel meer in staat zijn, als we naar elkaar luisteren en als we voor elkaar openstaan. Dat zou op wereldschaal een mooie oplossing zou zijn, maar dat is wel heel utopisch gedacht.”

En kun jij dat ook al?

“Ik probeer dat in elk geval wel, ja”

Vind je dat dan niet lastig bij mensen die heel ver van GroenLinks afstaan?

“Ik denk dat ik juist soms teveel nuance aanbreng waar ik ook gewoon wat harder mag zijn. Maar ik ben altijd gericht op resultaat. Wat kunnen we bereiken? Misschien geen honderd procent maar wel dertig procent en dat is beter dan niks.

En je merkt dat die methode ook wel werkt bij ander politici, als je ook hun kant probeert te begrijpen. Breng je eigen positieve verhaal en haak aan bij anderen. Maar dat wordt wel moeilijk als mensen zeggen ‘het windmolenpark moet weg’.”

Ben je dan ook nieuwsgierig naar hun verhaal?

“Jazeker, en ik snap ze ook. Er zijn mensen die het lelijk vinden en anderen houden niet van veranderingen. Dat sentiment is er ook en dat respecteer ik. Maar het is een politieke keuze of je daar achteraan loopt.”

Snap je ook mensen die de klimaatverandering niet geloven?

Bas is een tijdje stil na deze vraag.

“Ik denk dat mensen er niet aan willen om maar niet zelf comfort te hoeven inleveren. Om maar niet iets te hoeven doen.”

Bas sprak een tijdje geleden iemand, die wetenschappers erbij haalde die de opwarming ontkennen. Dat snapt Bas niet. “Dan is het einde zoek. Waar moet je je dan nog op concentreren? Dus daar ligt voor mij wel een grens. Je moet toch wel ergens vanuit kunnen gaan. Waar baseer je je meningen dan nog op? Op een onderbuikgevoel?”

Maar het is ook goed dat het geluid er is. Dit houdt je scherp. En hier ligt een taak voor GroenLinks, volgens Bas. “Hoe betaalbaar is de transitie? Mensen moeten zich niet in de schulden steken. Dat is niet wat we willen.”

De reden dat Bas de politiek in is gegaan, is omdat hij het heel gek vindt dat er mensen in armoede leven, terwijl er ook mensen zijn die €20 miljoen op de bank hebben staan. Dat hoort gewoon niet, vindt hij. Dat is zijn drijfveer. “Een rijker iemand zou harder werken. Hoezo is dat een verdienste? En het staat niet in verhouding. Een schoonmaker werkt ook hard. Als ik een keuze maak in de politiek houd ik dit in mijn achterhoofd.”

Als ongelijkheid de reden is, hoe is dan de keuze voor GroenLinks ontstaan?

“Ik vind dat GroenLinks een soort evenwicht heeft, door zowel activistisch maar ook pragmatisch dingen probeert te bereiken en dat past me wel.”

In de provincie hoopt Bas een rol te spelen in de inkomensongelijkheid door tijdens de energietransitie te letten op de inwoners. “Als je twintig windmolens neerzet dan zou het leuk zijn dat de opbrengst ook naar de inwoners gaat en niet naar de grote bedrijven.”

Wat is het beste advies dat je ooit van iemand hebt gekregen?

“De rust bewaren, die je nodig hebt in de politiek." Bas kreeg het advies pauze te nemen tijdens een bijdrage, soms maar een paar seconden, waardoor hij even kan nadenken. Is dit een inhoudelijke vraag of is dit een vraag om hem uit de tent te lokken? Dit heeft hem enorm geholpen. Zo houdt hij zelf de controle. Het gaat nu makkelijker.

Wil je iemand iets meegeven?

“Ja, kom langs! Als je een vraag of een idee hebt of als je denkt: wat hebben ze nu weer gedaan? Ik zou het heel leuk vinden om meningen te horen buiten die van politici.”

Naar wie ben jij nou nieuwsgierig?

“Ik wil graag Els van Lopik vragen, verhuisd naar Zeewolde en ineens in de raad samen met de PvdA. Daar ben ik nieuwsgierig naar.”

Ik dank Bas voor de mooie inkijk en volgende keer ga ik bij Els langs. Wordt vervolgd... Anne Jansen